بررسی تغییرات زمانی و مکانی کیفیت و کمیت آب های زیرزمینی در دشت گرمسار

منابع آب زیرزمینی به عنوان یکی از مهم ترین منابع تأمین آب مورد نیاز برای بخش های کشاورزی، شرب و صنعت، از اهمیت زیادی برخوردار است که با خطرات متفاوتی نظیر افت سطح، کاهش میزان تغذیه به سبب نقصان بارندگی و آلاینده های طبیعی و غیرطبیعی مواجه است. این پژوهش در دشت آبرفتی گرمسار، در استان سمنان صورت گرفته است. به منظور شناخت وضعیت کیفی آب شامل هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم، نتایج آنالیز شیمیایی 52 چاه در 2 دوره زمانی 1381تا1388 و 1387ـ1390 مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به اهداف تحقیق، روند و آثار تغییرات شاخص نوسان های سطح سفرۀ آب زیرزمینی در 4 دوره زمانی 1373تا1375، 1375تا1381، 1381تا1388 و 1388تا1390 در 75 حلقه چاه، بررسی شد. برای پهنه بندی ویژگی های کمی آب، از روش idw با توان های 1 تا 5 و دو روش زمین آماری (کریجینگ و کوکریجینگ) در نرم افزارهای arcgis و surfer8 استفاده شد. برای بررسی روند و تغییرات شاخص نوسان های سطح سفره آب زیرزمینی و پارامترهای کیفی معیار آب از کلاس بندی و امتیازات مدل بیابان زایی imdpa استفاده شد. نتایج نشان داد که افت سطح آب زیرزمینی در دوره های 1373تا1375، 1375تا1381، 1381تا1388 و 1388تا1390 به ترتیب، برابر 05/1 متر، 2/8 متر، 27/4 و 34/5 متر بوده است و به طور متوسط، افت آب زیرزمینی در دشت گرمسار سالیانه معادل 99/0 سانتی متر یا به عبارتی معادل 1 متر است. همچنین به منظور تعیین رده و نوع کیفیت آب از تقسیم بندی ویل کوکس استفاده شد که با توجه به نتایج به دست آمده، نوع کیفیت آب برای کشاورزی «خیلی شور و مضر برای کشاورزی» است.